Reisverslag 11 - Wat een leventje
Door: Gerben
Blijf op de hoogte en volg Gerben
10 November 2014 | Australië, Sydney
Reisverslag 11
Hee iedereen!
Alles lekker in Nederland? Nog een beetje zomerweer meegepakt hoorde ik? Helemaal goed!
Hier uiteraard ook nog steeds lekker weer. Lekker cliché wordt het langzamerhand, maar je moet wat om die reisverslagen te vullen. Ach, ik vind het wel geinig om af en toe wat te schrijven over mijn belevenissen. Op dat gebied was het wel een mager weekje, want zo ontzettend veel heb ik niet beleefd. Toch ga ik mijn best doen om het nog een klein beetje interessant te maken.. Zet je schrap voor deze geweldige verhalen..
Op maandag weer lekker rustig aan het werk gegaan. Er werd nog even flink gediscussieerd over waar we nou de paardenraces gingen kijken en zijn uiteindelijk uitgekomen bij een kroeg die the Sheaf heet. Op dinsdag waren de paardenraces dus we hebben lastminute nog allerlei aanpassingen gedaan aan de plannen. Een collega was bereid om ‘s ochtends vroeg al bij the Sheaf te gaan zitten om plekken vrij te houden.
Verder de dag gevuld met mijn schoolopdracht en verder nog veel gesproken met collega’s over de toekomstplannen van het bedrijf. Ook wilde ik wat weten over hoe het nou zit met de markt waarin het bedrijf opereert. Veel wijzer geworden en leuk om al mijn collega’s te laten discussieren over wat ze allemaal wel niet vinden van de recruitment markt. Ze weten elk serieus onderwerp vervolgens weer om te draaien naar klompen en windmolens, want ook bij deze stage wordt ik veel geplaagd met deze Nederlandse dingen. Of ik nog had getwijfeld toen ik ‘s ochtends mijn schoenen aan deed en geen klompen? Hoe lopen klompen nou eigenlijk? Ben je wel eens door een wiek van de molen geraakt? Hoeveel molens zijn er wel niet in Nederland? Wonen er ook mensen in molens? Zijn Nederlanders nou zo lang omdat ze hun hoofd boven water moeten houden? Afijn, je snapt een beetje in welke richting de vragen op gingen. Sommige antwoorden moest ik ze schuldig blijven..
Uiteindelijk werd het lunchtijd en heb ik mezelf eens getrakteerd op een lekker stukje vis. Ik hoop dat Opa en Oma trots zijn als ik schrijf dat ik zowaar aan Scheveningen moest denken toen ik mijn visje aan het eten was. Jaja, ergens zit het Scheveningse gevoel toch verborgen.. Wat Down Under wel niet allemaal met je doet. Zit je eindelijk in Sydney, ga je alsnog over Scheveningen zitten dromen. Ik heb me ook maar eens voorgenomen om naar Scheveningen te rijden op de motor. Waarom ik over dit soort dingen na zit te denken moet je me niet vragen, maar dat ik motorrijden aardig mis kan ik toch wel stellen. Motoren worden hier veel gebruikt als vervoersmiddel en ik kijk mijn ogen uit bij veel van de dure auto’s + motoren die langskomen. Mijn collega heeft ook een motor gekocht en daardoor komen ze regelmatig ter sprake. Mijn vrouwelijke collega’s zijn hier minder blij mee, maar ach ik luister ook niet heel graag naar hun gepraat over welke schoenen ze nou weer hebben gekocht. Zo is het geven en nemen, haha.
Uiteindelijk werd het dinsdag en dat was de dag van The Melbourne Cup! Dat zijn de jaarlijkse paardenraces die worden in gehouden in, u raadt het al, Melbourne! De mensen in Sydney gebruiken deze races alsnog als een goed excuus om zo min mogelijk te werken en zoveel mogelijk te wedden. Mijn collega was zoals afgesproken naar the Sheaf gegaan om een tafel vrij te houden. De anderen zouden die ochtend beginnen met nog wat gesprekken over de sterktes en zwaktes van het bedrijf. Ik dacht dat ik netjes gekleed moest komen, maar de andere mannelijke collega’s hadden wel gewoon een spijkerbroek aan. Ik balen, maar ach het moet maar. Ik had gehoord dat veel mensen chic of heel apart gekleed gaan, maar dat viel in the Sheaf wel mee. Eigenlijk gebruiken vooral de vrouwen de gelegenheid om hun mooiste jurk te dragen. Het liefst daarbij nog een leuke prinsjesdag hoed en u bent als vrouw klaar voor the Melbourne Cup.
Nog even terug naar de gesprekken binnen het bedrijf. Een goede discussie gehad over de nieuwe website + logo en de sterktes en de zwaktes van het bedrijf. Ook nog een paar spellen als een soort van teambuilding. Uiteindelijk om 11 uur een taxi gepakt naar the Sheaf!
Om half 12 daar aangekomen werd er gelijk wijn op tafel gezet, want er wordt hier flink gedronken. Rond 3 uur waren de races en we hadden al een weddenschap binnen het bedrijf. Iedereen kreeg 3 paarden en als je paard won kreeg je de gehele inzet. Geen van mijn paarden won. Als extra dacht ik nog even slim in te zetten op Admire Rakti, wat volgens de kranten de grootste kanshebber was voor de titel. Nog even $5 op ingezet want ja hoor dat zou hem worden. Wat ik toen nog niet wist was dat de volgende dag Admire Rakti het leven zou laten. Tijdens de race was hij al ziek en dat was te zien. Hij in ieder geval niet snel genoeg om een Duits paard genaamd Protectionist voor te blijven. Altijd weer die Duitsers he..
Hierbij wil ik Admire Rakti een mooi plekje geven in mijn reisverslag. Ik heb bijna een traantje gelaten voor het arme beessie.. Als mijn paardrijdende nichtjes dat eens wisten zeg.. Verder was the Melbourne Cup ontzettend gezellig en ik ben ‘s avonds om 11 uur gelijk mijn bedje in gedoken. Deels door de spanning van de dag en deels door de drank, helaas.. Wat een geweldig gezicht trouwens om zoveel mensen te zien juichen of huilen om hun inzet. Veel mensen vinden het niet erg om even $200 dollar in te zetten. Ik kan dat natuurlijk niet missen, want dat zijn een hoop visjes kan ik je vertellen!
Uitendelijk werd het woensdag en de meesten hadden amper zin om te praten. Iedereen zat als een zombie achter zijn computer, mede mogelijk gemaakt door de alcohol van de vorige dag. Vooral mijn Schotse collega zat erbij alsof die de zin in het leven verloren had, maar na een stuk of 5 koffietjes kwam die toch weer tot leven. Uiteraard weer gezellig in de weer geweest met dat geweldige koffiekannetje, wat een feest!
En zo ging de week verder zonder noemenswaardige dingen. Ohja! Het afscheid van Stephan heb ik met Stephan en nog 3 andere maten uit het huis gevierd bij de Hurricane’s Grill. Wat zijn we blij dat Steefie ‘t huis gaat verlaten, haha. Nee hoor, zonder gekheid is het balen dat die weg gaat. Hij gaat lekker reizen en ik zie hem straks nog een dagje of 2 in Cairns, want daar heb ik ondertussen ook een vliegticketje voor geboekt!
Hurricane’s staat bekend om de lekkere spare ribs en die hebben we ons dan ook goed laten smaken!
Na het eten zijn we nog uit geweest met iedereen om Stephan nog een leuk afscheid te gunnen. We zijn naar the Ivy gegaan, die gigantische club. Helaas vonden de bewakers dat ik drugs op had, waar ik me nog steeds niet in kan vinden. Ja ik snap het ergens een klein beetje, want ik krijg nogal rode ogen als ik mijn lenzen tot laat in de avond draag. Ik mocht er niks van zeggen en ik moest maar even een half uur buiten gaan wachten. Toch maar gedaan, want al mijn vrienden waren nog binnen en ik vond het toch wel erg gezellig. Ik wachten en wat praten met die bewakers, die je alleen voor de tijd naar binnen willen laten als je Cola voor ze gaat halen. Ik ben en blijf een echte Nederlander en weiger geld uit te geven aan een drankje voor een paar leeghoofden die iemand een leuke avond willen ontnemen. Dus ik heb nog maar wat langer gewacht en was niet al te blij met de veronderstelling dat ik zomaar drugs had genomen. Ik ben nog steeds een tikkie beledigd, maar je kan er weinig aan doen. Nadat ik weer naar binnen mocht heb ik het nog erg gezellig gehad en om 4 uur ging ik slapen.
Vervolgens om 7 uur weer de wekker! Heel slim om de avond ervoor uit te gaan, maar het was het waard. Op vrijdag kon ik dus lekker een dagje aan de koffie, haha. Deze keer nam mijn collega de koffie voor zijn rekening. Hij moest lachen om hoe ik erbij zat, want het eerste uurtje viel me zwaar. Toen de koffie eenmaal begon te werken heb ik nog lekker gewerkt aan mijn schoolopdracht. Om 3 uur begonnen mijn collega’s alweer met een drankje en een biertje op zijn tijd sla ik dan natuurlijk niet af. Deze Tasmaanse biertjes smaken prima, maar er gaat toch weinig boven Nederlands/Belgisch bier. Na het werk nog een drankje gedaan met mijn collega’s en toen lekker naar huis gegaan. Ik had die middag al een maaltijd van de McDonalds op dus ik had genoeg gezondigd, ‘s avonds maar even een tosti ofwat op. Op tijd naar bed gegaan, want met 3 uurtjes slaap duurt de dag niet lang. Aangezien ik normaal gesproken al 8 uur slaap nodig heb om goed te functioneren viel deze dag me zwaar. Ik heb zelden zo lekker geslapen..
Op zaterdag besloten om alle was weer even te fixen en wat boodschappen te doen. Broek naar de stomerij, want die was nog vies van dinsdag. Toen nog even in de hangmat gaan liggen en the Dark Knight gekeken. Film over Batman, was wel lachen. Deze was op aanraden van mijn huisgenoten en hij was wel O.K. Na het film kijken ben ik alsnog in slaap gevallen. Kan je nog veel luier zijn, ik denk het niet.. Wat leuk is om te zeggen is dat de hangmat het eens in de tijd begeeft en dus naar beneden valt. Deze keer sliep ik terwijl hij viel. Denk je in dat wanneer je aan het dromen bent je ineens valt. Je kunt je nu vast voorstellen dat ik de schrik van mijn leven heb gehad en dat ik het niet gauw aan zal durven om nog eens in slaap te vallen in de hangmat. Word je toch gestraft voor het in slaap vallen..
Die avond weer weinig uitgevoerd. Nog even uit geweest, maar niet veel meer gedaan. Weer best op tijd naar bed en zondag nog even bij het Newtown festival wezen kijken. Een groot muziekfestival/boekenmarkt/eetfestijn in de grote hippiewijk van Sydney. Was best lachen dus ik heb er met 3 anderen maar even een paar uur rondgestruind. Het was er erg druk en de zon scheen lekker dus het was prima te doen. Er werden ook poffertjes verkocht voor de liefhebber. Echte ‘’Dutch Pancakes’’.
Toen nog eventjes naar het strand geweest na het festival en ‘s avonds patat uit de oven op gemaakt door mijn roommate/masterchef Rob Biemans. Het heeft goed gesmaakt en ik ben tevreden in mijn bedje gaan liggen. Nog een poging gedaan ‘s nachts om Feijenoord te luisteren, maar het internet was weer om te janken. Na de eerste helft heb ik het opgegeven en toen ben ik maar gaan slapen..
En zo zit ik hier vandaag weer zielig op mijn stage. Zonder grappen wordt het zo langzamerhand steeds leuker, maar ik heb nog maar een maandje te gaan.. De tijd vliegt om en zoals gezegd heb ik mijn ticket geboekt! 13 december om 9 uur ‘s ochtends vliegen naar Cairns. Ik vlieg samen met Rob en ga ook samen met Rob reizen. We gaan even met Stephan chillen in Cairns en dan een auto huren en de Eastcoast af rijden naar beneden. Dan hopen we weer in Sydney te zijn met nieuwjaar en vanaf daar zie ik wel weer. Misschien nog even naar Melbourne, wat is leven toch zwaar! Rob en ik gaan gewoon een beetje cruisen en dan zien we wel. Ik heb er heel erg zin in! Dan dus nog een maandje totaal reizen en weer terug naar Nederland. Zo af en toe mis ik Nederland wel, maar Australie blijft geweldig.
Verder heeft het bedrijf het kersfeestje vervroegd naar 12 december, dus dan kan ik gewoon nog mee! Echt super chill en leuk dat ze dat voor me doen. Verder alles nog prima. What’s not to like? Beetje eten, stage en feesten is natuurlijk nooit een ramp. Zeker niet met dit weer. Nu maar even naar buiten en wat lekker in de zon zitten.
De vriendelijke groetjes uit een zonnig Sydney, zoals (bijna) altijd. Helaas niet met Rutte gechilld, die zit alleen maar in Canberra ofzo. Markje toch. Ik heb nog gevraagd aan mijn collega’s of Canberra nog iets is om te bezoeken, maar dat blijkt dus een stadje van niks te zijn, tenzij je van rotondes houdt..
Anyways, cheeeeers mates!
Gerben
p.s. Ik laat die foto’s even zitten. Beetje teveel gezeur met het internet in het huis en op mijn werk ga ik niet al die foto’s zitten bekijken. Komt dus wel als ik thuis ben, haha. Heel misschien als ik nog tijd heb dan kan ik ze allemaal even uploaden, maar deze week weinig foto’s gemaakt dus jullie missen niet zoveel!
Hee iedereen!
Alles lekker in Nederland? Nog een beetje zomerweer meegepakt hoorde ik? Helemaal goed!
Hier uiteraard ook nog steeds lekker weer. Lekker cliché wordt het langzamerhand, maar je moet wat om die reisverslagen te vullen. Ach, ik vind het wel geinig om af en toe wat te schrijven over mijn belevenissen. Op dat gebied was het wel een mager weekje, want zo ontzettend veel heb ik niet beleefd. Toch ga ik mijn best doen om het nog een klein beetje interessant te maken.. Zet je schrap voor deze geweldige verhalen..
Op maandag weer lekker rustig aan het werk gegaan. Er werd nog even flink gediscussieerd over waar we nou de paardenraces gingen kijken en zijn uiteindelijk uitgekomen bij een kroeg die the Sheaf heet. Op dinsdag waren de paardenraces dus we hebben lastminute nog allerlei aanpassingen gedaan aan de plannen. Een collega was bereid om ‘s ochtends vroeg al bij the Sheaf te gaan zitten om plekken vrij te houden.
Verder de dag gevuld met mijn schoolopdracht en verder nog veel gesproken met collega’s over de toekomstplannen van het bedrijf. Ook wilde ik wat weten over hoe het nou zit met de markt waarin het bedrijf opereert. Veel wijzer geworden en leuk om al mijn collega’s te laten discussieren over wat ze allemaal wel niet vinden van de recruitment markt. Ze weten elk serieus onderwerp vervolgens weer om te draaien naar klompen en windmolens, want ook bij deze stage wordt ik veel geplaagd met deze Nederlandse dingen. Of ik nog had getwijfeld toen ik ‘s ochtends mijn schoenen aan deed en geen klompen? Hoe lopen klompen nou eigenlijk? Ben je wel eens door een wiek van de molen geraakt? Hoeveel molens zijn er wel niet in Nederland? Wonen er ook mensen in molens? Zijn Nederlanders nou zo lang omdat ze hun hoofd boven water moeten houden? Afijn, je snapt een beetje in welke richting de vragen op gingen. Sommige antwoorden moest ik ze schuldig blijven..
Uiteindelijk werd het lunchtijd en heb ik mezelf eens getrakteerd op een lekker stukje vis. Ik hoop dat Opa en Oma trots zijn als ik schrijf dat ik zowaar aan Scheveningen moest denken toen ik mijn visje aan het eten was. Jaja, ergens zit het Scheveningse gevoel toch verborgen.. Wat Down Under wel niet allemaal met je doet. Zit je eindelijk in Sydney, ga je alsnog over Scheveningen zitten dromen. Ik heb me ook maar eens voorgenomen om naar Scheveningen te rijden op de motor. Waarom ik over dit soort dingen na zit te denken moet je me niet vragen, maar dat ik motorrijden aardig mis kan ik toch wel stellen. Motoren worden hier veel gebruikt als vervoersmiddel en ik kijk mijn ogen uit bij veel van de dure auto’s + motoren die langskomen. Mijn collega heeft ook een motor gekocht en daardoor komen ze regelmatig ter sprake. Mijn vrouwelijke collega’s zijn hier minder blij mee, maar ach ik luister ook niet heel graag naar hun gepraat over welke schoenen ze nou weer hebben gekocht. Zo is het geven en nemen, haha.
Uiteindelijk werd het dinsdag en dat was de dag van The Melbourne Cup! Dat zijn de jaarlijkse paardenraces die worden in gehouden in, u raadt het al, Melbourne! De mensen in Sydney gebruiken deze races alsnog als een goed excuus om zo min mogelijk te werken en zoveel mogelijk te wedden. Mijn collega was zoals afgesproken naar the Sheaf gegaan om een tafel vrij te houden. De anderen zouden die ochtend beginnen met nog wat gesprekken over de sterktes en zwaktes van het bedrijf. Ik dacht dat ik netjes gekleed moest komen, maar de andere mannelijke collega’s hadden wel gewoon een spijkerbroek aan. Ik balen, maar ach het moet maar. Ik had gehoord dat veel mensen chic of heel apart gekleed gaan, maar dat viel in the Sheaf wel mee. Eigenlijk gebruiken vooral de vrouwen de gelegenheid om hun mooiste jurk te dragen. Het liefst daarbij nog een leuke prinsjesdag hoed en u bent als vrouw klaar voor the Melbourne Cup.
Nog even terug naar de gesprekken binnen het bedrijf. Een goede discussie gehad over de nieuwe website + logo en de sterktes en de zwaktes van het bedrijf. Ook nog een paar spellen als een soort van teambuilding. Uiteindelijk om 11 uur een taxi gepakt naar the Sheaf!
Om half 12 daar aangekomen werd er gelijk wijn op tafel gezet, want er wordt hier flink gedronken. Rond 3 uur waren de races en we hadden al een weddenschap binnen het bedrijf. Iedereen kreeg 3 paarden en als je paard won kreeg je de gehele inzet. Geen van mijn paarden won. Als extra dacht ik nog even slim in te zetten op Admire Rakti, wat volgens de kranten de grootste kanshebber was voor de titel. Nog even $5 op ingezet want ja hoor dat zou hem worden. Wat ik toen nog niet wist was dat de volgende dag Admire Rakti het leven zou laten. Tijdens de race was hij al ziek en dat was te zien. Hij in ieder geval niet snel genoeg om een Duits paard genaamd Protectionist voor te blijven. Altijd weer die Duitsers he..
Hierbij wil ik Admire Rakti een mooi plekje geven in mijn reisverslag. Ik heb bijna een traantje gelaten voor het arme beessie.. Als mijn paardrijdende nichtjes dat eens wisten zeg.. Verder was the Melbourne Cup ontzettend gezellig en ik ben ‘s avonds om 11 uur gelijk mijn bedje in gedoken. Deels door de spanning van de dag en deels door de drank, helaas.. Wat een geweldig gezicht trouwens om zoveel mensen te zien juichen of huilen om hun inzet. Veel mensen vinden het niet erg om even $200 dollar in te zetten. Ik kan dat natuurlijk niet missen, want dat zijn een hoop visjes kan ik je vertellen!
Uitendelijk werd het woensdag en de meesten hadden amper zin om te praten. Iedereen zat als een zombie achter zijn computer, mede mogelijk gemaakt door de alcohol van de vorige dag. Vooral mijn Schotse collega zat erbij alsof die de zin in het leven verloren had, maar na een stuk of 5 koffietjes kwam die toch weer tot leven. Uiteraard weer gezellig in de weer geweest met dat geweldige koffiekannetje, wat een feest!
En zo ging de week verder zonder noemenswaardige dingen. Ohja! Het afscheid van Stephan heb ik met Stephan en nog 3 andere maten uit het huis gevierd bij de Hurricane’s Grill. Wat zijn we blij dat Steefie ‘t huis gaat verlaten, haha. Nee hoor, zonder gekheid is het balen dat die weg gaat. Hij gaat lekker reizen en ik zie hem straks nog een dagje of 2 in Cairns, want daar heb ik ondertussen ook een vliegticketje voor geboekt!
Hurricane’s staat bekend om de lekkere spare ribs en die hebben we ons dan ook goed laten smaken!
Na het eten zijn we nog uit geweest met iedereen om Stephan nog een leuk afscheid te gunnen. We zijn naar the Ivy gegaan, die gigantische club. Helaas vonden de bewakers dat ik drugs op had, waar ik me nog steeds niet in kan vinden. Ja ik snap het ergens een klein beetje, want ik krijg nogal rode ogen als ik mijn lenzen tot laat in de avond draag. Ik mocht er niks van zeggen en ik moest maar even een half uur buiten gaan wachten. Toch maar gedaan, want al mijn vrienden waren nog binnen en ik vond het toch wel erg gezellig. Ik wachten en wat praten met die bewakers, die je alleen voor de tijd naar binnen willen laten als je Cola voor ze gaat halen. Ik ben en blijf een echte Nederlander en weiger geld uit te geven aan een drankje voor een paar leeghoofden die iemand een leuke avond willen ontnemen. Dus ik heb nog maar wat langer gewacht en was niet al te blij met de veronderstelling dat ik zomaar drugs had genomen. Ik ben nog steeds een tikkie beledigd, maar je kan er weinig aan doen. Nadat ik weer naar binnen mocht heb ik het nog erg gezellig gehad en om 4 uur ging ik slapen.
Vervolgens om 7 uur weer de wekker! Heel slim om de avond ervoor uit te gaan, maar het was het waard. Op vrijdag kon ik dus lekker een dagje aan de koffie, haha. Deze keer nam mijn collega de koffie voor zijn rekening. Hij moest lachen om hoe ik erbij zat, want het eerste uurtje viel me zwaar. Toen de koffie eenmaal begon te werken heb ik nog lekker gewerkt aan mijn schoolopdracht. Om 3 uur begonnen mijn collega’s alweer met een drankje en een biertje op zijn tijd sla ik dan natuurlijk niet af. Deze Tasmaanse biertjes smaken prima, maar er gaat toch weinig boven Nederlands/Belgisch bier. Na het werk nog een drankje gedaan met mijn collega’s en toen lekker naar huis gegaan. Ik had die middag al een maaltijd van de McDonalds op dus ik had genoeg gezondigd, ‘s avonds maar even een tosti ofwat op. Op tijd naar bed gegaan, want met 3 uurtjes slaap duurt de dag niet lang. Aangezien ik normaal gesproken al 8 uur slaap nodig heb om goed te functioneren viel deze dag me zwaar. Ik heb zelden zo lekker geslapen..
Op zaterdag besloten om alle was weer even te fixen en wat boodschappen te doen. Broek naar de stomerij, want die was nog vies van dinsdag. Toen nog even in de hangmat gaan liggen en the Dark Knight gekeken. Film over Batman, was wel lachen. Deze was op aanraden van mijn huisgenoten en hij was wel O.K. Na het film kijken ben ik alsnog in slaap gevallen. Kan je nog veel luier zijn, ik denk het niet.. Wat leuk is om te zeggen is dat de hangmat het eens in de tijd begeeft en dus naar beneden valt. Deze keer sliep ik terwijl hij viel. Denk je in dat wanneer je aan het dromen bent je ineens valt. Je kunt je nu vast voorstellen dat ik de schrik van mijn leven heb gehad en dat ik het niet gauw aan zal durven om nog eens in slaap te vallen in de hangmat. Word je toch gestraft voor het in slaap vallen..
Die avond weer weinig uitgevoerd. Nog even uit geweest, maar niet veel meer gedaan. Weer best op tijd naar bed en zondag nog even bij het Newtown festival wezen kijken. Een groot muziekfestival/boekenmarkt/eetfestijn in de grote hippiewijk van Sydney. Was best lachen dus ik heb er met 3 anderen maar even een paar uur rondgestruind. Het was er erg druk en de zon scheen lekker dus het was prima te doen. Er werden ook poffertjes verkocht voor de liefhebber. Echte ‘’Dutch Pancakes’’.
Toen nog eventjes naar het strand geweest na het festival en ‘s avonds patat uit de oven op gemaakt door mijn roommate/masterchef Rob Biemans. Het heeft goed gesmaakt en ik ben tevreden in mijn bedje gaan liggen. Nog een poging gedaan ‘s nachts om Feijenoord te luisteren, maar het internet was weer om te janken. Na de eerste helft heb ik het opgegeven en toen ben ik maar gaan slapen..
En zo zit ik hier vandaag weer zielig op mijn stage. Zonder grappen wordt het zo langzamerhand steeds leuker, maar ik heb nog maar een maandje te gaan.. De tijd vliegt om en zoals gezegd heb ik mijn ticket geboekt! 13 december om 9 uur ‘s ochtends vliegen naar Cairns. Ik vlieg samen met Rob en ga ook samen met Rob reizen. We gaan even met Stephan chillen in Cairns en dan een auto huren en de Eastcoast af rijden naar beneden. Dan hopen we weer in Sydney te zijn met nieuwjaar en vanaf daar zie ik wel weer. Misschien nog even naar Melbourne, wat is leven toch zwaar! Rob en ik gaan gewoon een beetje cruisen en dan zien we wel. Ik heb er heel erg zin in! Dan dus nog een maandje totaal reizen en weer terug naar Nederland. Zo af en toe mis ik Nederland wel, maar Australie blijft geweldig.
Verder heeft het bedrijf het kersfeestje vervroegd naar 12 december, dus dan kan ik gewoon nog mee! Echt super chill en leuk dat ze dat voor me doen. Verder alles nog prima. What’s not to like? Beetje eten, stage en feesten is natuurlijk nooit een ramp. Zeker niet met dit weer. Nu maar even naar buiten en wat lekker in de zon zitten.
De vriendelijke groetjes uit een zonnig Sydney, zoals (bijna) altijd. Helaas niet met Rutte gechilld, die zit alleen maar in Canberra ofzo. Markje toch. Ik heb nog gevraagd aan mijn collega’s of Canberra nog iets is om te bezoeken, maar dat blijkt dus een stadje van niks te zijn, tenzij je van rotondes houdt..
Anyways, cheeeeers mates!
Gerben
p.s. Ik laat die foto’s even zitten. Beetje teveel gezeur met het internet in het huis en op mijn werk ga ik niet al die foto’s zitten bekijken. Komt dus wel als ik thuis ben, haha. Heel misschien als ik nog tijd heb dan kan ik ze allemaal even uploaden, maar deze week weinig foto’s gemaakt dus jullie missen niet zoveel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
