12!
Door: Gerben
Blijf op de hoogte en volg Gerben
16 November 2014 | Australië, Sydney
Reisverslagje 12
Het wordt zo langzamerhand misschien een beetje saai, maar ik heb nog steeds niet gevochten met haaien, krokodillen of andere dieren van groot formaat. Wel heb ik een sprinkhaan van noemenswaardige grootte moeten uitschakelen.. Dat beest liet me niet normaal schrikken en daar moest die voor boeten. Al met al nog steeds blij dat ik nog geen grote spin ben tegen gekomen, maar volgens mijn collega’s kan het bijna niet missen dat ik er nog eentje tegen ga komen in huis. Dat is natuurlijk een super fijn vooruitzicht..
Verder weer een lekker weekje stage achter de rug met veel aandacht voor mijn schoolopdrachten. Eigenlijk heb ik de hele week vooral aan schoolopdrachten gewerkt, omdat ik er een tijdje niks aan had gedaan. Gelukkig lig ik nu weer helemaal op schema en binnenkort moet mijn plan alweer af zijn. Gaat helemaal goed komen denk ik zo!
Op donderdagavond lag ik al vroeg in mijn bed en heb toen maar besloten om op vrijdag een keertje vroeg te gaan hardlopen. Om 6 uur de wekker gezet en naar Bondi Beach gelopen. Je voelt je een hele bikkel, maar wanneer je bij het strand aan komt merk je dat half Sydney al lang aan het trainen is. Veel mensen waren bezig met korte sprintjes op het strand of ze hingen al in de klimrekken. Ik had al eerder gehoord dat veel mensen gaan trainen voordat ze naar hun werk gaan en dit was daar het bewijs van. Het zou die vrijdag 37 graden worden en ‘s ochtends was het al goed warm.
Gelukkig ging de dag snel voorbij en kon ik weer een koud biertje nemen om de werkweek af te sluiten. Na het werk ben ik in het park gaan barbequen met een collega en zijn vrienden. Veel van zijn vrienden zijn Nederlanders dus die heb ik ook nog gesproken, was gezellig!
Op zaterdagochtend ben ik met de 3 andere boys uit ‘t huis naar Port Stephens gegaan. ‘s ochtends om half 7 de wekker en naar het vliegveld gegaan om de auto op te halen. Toen zijn we lekker gaan rijden (ong. 3 uur) en uiteindelijk aangekomen bij de hoge duinen om te gaan sandboarden. Ik had verwacht dat dit een soort van snowboarden op zand was, maar het was meer een soort van sleeën. Het komt gewoon neer op van ongeveer 25 meter hoge zanduinen naar beneden sleeën. Veel gelachen en uiteindelijk zit werkelijk overal zand, wat natuurlijk heel prettig is. De duintjes hier zijn wel iets hoger dan die in Nederland en dat was wel apart om te zien.
Om bij het sandboarden te komen zijn we nog vervoerd met een vrachtwagentje. Achterin de vrachtwagen zaten allemaal stoeltjes en zo werden wij en nog 30 Japanners vervoerd naar de sandboard bestemming. Het mooie van dit vervoer was dat er af en toe wat kuilen lagen waardoor je werd gelanceerd uit je stoeltje. Toen dit de eerste keer gebeurde riepen alle 30 Japanners synchroon ooooooooooooooooooooooh. Marcel en ik kwamen niet meer bij van het lachen, want ze zeiden het allemaal zo mooi in koor. Misschien niet zo grappig als je het leest, maar het duurde een tijdje voordat wij weer serieus verder konden zonder in lachen uit te barsten.
Toen we klaar waren met het sandboarden zijn we naar Morriset park gereden. Daar was een heel groot grasveld waar heel veel skippy’s rondspringen en chillen. Na een kleine uitleg van de lokale skippyfanaat/parkwachter hebben we de kangoeroes nog een paar worteltjes toe kunnen schuiven. Voor een hebberige kangoeroe ging het niet snel genoeg en die heeft me toen een klein schopje gegeven. Wat een ervaring om door zo’n beestje geschopt te worden. Zoals de parkwachter al zei zijn het wel echt zachtaardige beestjes. Na de schop ging de kangoeroe namelijk gewoon verder met het eten van gras. Het boksen schijnen ze af en toe te doen, maar alleen voor een beetje conditie. Ik heb nog een praatje gemaakt met de parkwachter en die vond al die gedachtes van toeristen maar onzin, want veel van de mensen die naar de kangoeroes komen kijken schijnen bang te zijn dat ze een klap krijgen. Het kunnen wel aardig grote beestjes worden, maar alleen de kleine en middelgrote laten zich voeren. Ik heb me in ieder geval vermaakt want de schoppende kangoeroe werd al gauw mijn maatje.
Op een gegeven moment zijn we weer in de auto gesprongen en zijn toen naar het vliegveld van Sydney gereden om de auto terug te brengen. We hebben de dag mooi kunnen vullen met het sandboarden en het chillen met de skippy’s. ‘s Avonds hebben we thuis nog wraps gegeten met wat patat. Daarna nog een drankje gedaan met een paar Zwitsers uit het huis en tevreden naar bed gegaan.
Van 2 – 11 geslapen en helemaal uitgeslapen zijn Marcel, 3 Zwitsers en ik de Coastal walk gaan doen. Dit is een walk van Bondi Beach naar Coogee Beach. Het komt neer op een wandelpad langs de kust van ongeveer 5km lang. Leuk om een keer gedaan te hebben en veel leuke strandjes tegen gekomen onderweg. Na de walk zijn we weer naar huis gegaan en heb ik daar nog even een beetje niks gedaan. ‘s Avonds heeft Marcel nog even een mooi maaltje met broccoli en kip gemaakt en ben ik uiteindelijk na een mislukte Skypesessie in slaap gevallen.
Vandaag weer aan de slag met veel werk te doen voor school.
Aankomend weekend nog een kleine hike doen in the Blue Mountains, want daar is Marcel nog niet geweest.
Ik hoop dat alles nog naar wens gaat in Nederland en dat mijn broertje een leuke verjaardag heeft gehad. Ook hopen dat het wat beter gaat met mijn neef Johan in Friesland!
Ik kijk erg uit naar mijn reis, maar eerst nog de focus om alles hier af te krijgen. Mijn stage gaat prima en ik heb nog steeds weinig klagen, haha.
Groetjes,
Gerben
Het wordt zo langzamerhand misschien een beetje saai, maar ik heb nog steeds niet gevochten met haaien, krokodillen of andere dieren van groot formaat. Wel heb ik een sprinkhaan van noemenswaardige grootte moeten uitschakelen.. Dat beest liet me niet normaal schrikken en daar moest die voor boeten. Al met al nog steeds blij dat ik nog geen grote spin ben tegen gekomen, maar volgens mijn collega’s kan het bijna niet missen dat ik er nog eentje tegen ga komen in huis. Dat is natuurlijk een super fijn vooruitzicht..
Verder weer een lekker weekje stage achter de rug met veel aandacht voor mijn schoolopdrachten. Eigenlijk heb ik de hele week vooral aan schoolopdrachten gewerkt, omdat ik er een tijdje niks aan had gedaan. Gelukkig lig ik nu weer helemaal op schema en binnenkort moet mijn plan alweer af zijn. Gaat helemaal goed komen denk ik zo!
Op donderdagavond lag ik al vroeg in mijn bed en heb toen maar besloten om op vrijdag een keertje vroeg te gaan hardlopen. Om 6 uur de wekker gezet en naar Bondi Beach gelopen. Je voelt je een hele bikkel, maar wanneer je bij het strand aan komt merk je dat half Sydney al lang aan het trainen is. Veel mensen waren bezig met korte sprintjes op het strand of ze hingen al in de klimrekken. Ik had al eerder gehoord dat veel mensen gaan trainen voordat ze naar hun werk gaan en dit was daar het bewijs van. Het zou die vrijdag 37 graden worden en ‘s ochtends was het al goed warm.
Gelukkig ging de dag snel voorbij en kon ik weer een koud biertje nemen om de werkweek af te sluiten. Na het werk ben ik in het park gaan barbequen met een collega en zijn vrienden. Veel van zijn vrienden zijn Nederlanders dus die heb ik ook nog gesproken, was gezellig!
Op zaterdagochtend ben ik met de 3 andere boys uit ‘t huis naar Port Stephens gegaan. ‘s ochtends om half 7 de wekker en naar het vliegveld gegaan om de auto op te halen. Toen zijn we lekker gaan rijden (ong. 3 uur) en uiteindelijk aangekomen bij de hoge duinen om te gaan sandboarden. Ik had verwacht dat dit een soort van snowboarden op zand was, maar het was meer een soort van sleeën. Het komt gewoon neer op van ongeveer 25 meter hoge zanduinen naar beneden sleeën. Veel gelachen en uiteindelijk zit werkelijk overal zand, wat natuurlijk heel prettig is. De duintjes hier zijn wel iets hoger dan die in Nederland en dat was wel apart om te zien.
Om bij het sandboarden te komen zijn we nog vervoerd met een vrachtwagentje. Achterin de vrachtwagen zaten allemaal stoeltjes en zo werden wij en nog 30 Japanners vervoerd naar de sandboard bestemming. Het mooie van dit vervoer was dat er af en toe wat kuilen lagen waardoor je werd gelanceerd uit je stoeltje. Toen dit de eerste keer gebeurde riepen alle 30 Japanners synchroon ooooooooooooooooooooooh. Marcel en ik kwamen niet meer bij van het lachen, want ze zeiden het allemaal zo mooi in koor. Misschien niet zo grappig als je het leest, maar het duurde een tijdje voordat wij weer serieus verder konden zonder in lachen uit te barsten.
Toen we klaar waren met het sandboarden zijn we naar Morriset park gereden. Daar was een heel groot grasveld waar heel veel skippy’s rondspringen en chillen. Na een kleine uitleg van de lokale skippyfanaat/parkwachter hebben we de kangoeroes nog een paar worteltjes toe kunnen schuiven. Voor een hebberige kangoeroe ging het niet snel genoeg en die heeft me toen een klein schopje gegeven. Wat een ervaring om door zo’n beestje geschopt te worden. Zoals de parkwachter al zei zijn het wel echt zachtaardige beestjes. Na de schop ging de kangoeroe namelijk gewoon verder met het eten van gras. Het boksen schijnen ze af en toe te doen, maar alleen voor een beetje conditie. Ik heb nog een praatje gemaakt met de parkwachter en die vond al die gedachtes van toeristen maar onzin, want veel van de mensen die naar de kangoeroes komen kijken schijnen bang te zijn dat ze een klap krijgen. Het kunnen wel aardig grote beestjes worden, maar alleen de kleine en middelgrote laten zich voeren. Ik heb me in ieder geval vermaakt want de schoppende kangoeroe werd al gauw mijn maatje.
Op een gegeven moment zijn we weer in de auto gesprongen en zijn toen naar het vliegveld van Sydney gereden om de auto terug te brengen. We hebben de dag mooi kunnen vullen met het sandboarden en het chillen met de skippy’s. ‘s Avonds hebben we thuis nog wraps gegeten met wat patat. Daarna nog een drankje gedaan met een paar Zwitsers uit het huis en tevreden naar bed gegaan.
Van 2 – 11 geslapen en helemaal uitgeslapen zijn Marcel, 3 Zwitsers en ik de Coastal walk gaan doen. Dit is een walk van Bondi Beach naar Coogee Beach. Het komt neer op een wandelpad langs de kust van ongeveer 5km lang. Leuk om een keer gedaan te hebben en veel leuke strandjes tegen gekomen onderweg. Na de walk zijn we weer naar huis gegaan en heb ik daar nog even een beetje niks gedaan. ‘s Avonds heeft Marcel nog even een mooi maaltje met broccoli en kip gemaakt en ben ik uiteindelijk na een mislukte Skypesessie in slaap gevallen.
Vandaag weer aan de slag met veel werk te doen voor school.
Aankomend weekend nog een kleine hike doen in the Blue Mountains, want daar is Marcel nog niet geweest.
Ik hoop dat alles nog naar wens gaat in Nederland en dat mijn broertje een leuke verjaardag heeft gehad. Ook hopen dat het wat beter gaat met mijn neef Johan in Friesland!
Ik kijk erg uit naar mijn reis, maar eerst nog de focus om alles hier af te krijgen. Mijn stage gaat prima en ik heb nog steeds weinig klagen, haha.
Groetjes,
Gerben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
